مک‌دانل داگلاس اف/ای-۱۸ هورنت (به انگلیسی: McDonnell Douglas F/A-18 Hornet) جت جنگنده چندمنظوره زِبَرصوتی دوموتوره و تک سرنشینه‌ای است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده آزمایشی وای‌اف-۱۷ توسط شرکت مک‌دانل داگلاس و نورتروپ برای استفاده در نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا طراحی شد. این هواپیما هم توانایی نبردهای هوایی و هم قابلیت حمله به اهداف سطحی را دارد و مهم‌ترین مأموریت‌هایی که برای آن تعریف شده شامل دفاع هوایی از ناوگان‌های دریایی، اسکورت جنگنده‌های دیگر، سرکوب پدافند هوایی دشمن، حملات ضربتی و بمباران اهداف زمینی و دریایی، مأموریت‌های برتری هوایی، رهگیری جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌ها و موشک‌های دشمن، پشتیبانی نزدیک هوایی، و شناسایی هوایی می‌شود. اف-۱۸ برای انجام مأموریت شبانه‌روزی در هر نوع شرایط آب‌وهوایی طراحی شده و قابلیت سوخت‌گیری در هوا و فرود و پرواز از ناوهای هواپیمابر را دارد.

این جنگنده به سفارش نیروی دریایی آمریکا به عنوان جایگزینی برای جنگنده اف-۴ فانتوم، و هواپیماهای تهاجمی ِ آ-۴ اسکای‌هاوک و آ-۷ کرسر و به عنوان مکملی برای جنگنده رهگیر اف-۱۴ ساخته شد. اولین پرواز آزمایشی اف-۱۸ در سال ۱۹۷۸ انجام شد و از سال ۱۹۸۳ وارد فعالیت رسمی در نیروی دریایی آمریکا شد. در مجموع ۱۴۸۰ فروند از این هواپیما در مدل‌های آ، بی، سی و دی ساخته شده و به کشورهای کانادا، استرالیا، کویت، فنلاند، اسپانیا و سوئیس هم صادر شده‌است. همه‌کارگی و توانایی انجام مأموریت‌های متنوع و اعتمادپذیری بالا از امتیازات این جنگنده است اما به دلیل برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهمات کم در مقایسه با جنگنده‌های دیگر مورد انتقاد قرار گرفته‌است. ابتدا نام اف-۱۸ هورنت (Hornet به معنی زنبور سرخ) برای این جنگنده انتخاب شده بود اما پس از مدتی برای تأکید بر قابلیت‌های تهاجمی (حمله به اهداف سطحی) این هواپیما کد اف/ای (اف مخفف فایتر به معنی جنگنده و ای مخفف اتک به معنی تهاجمی) است برای نام‌گذاری این هواپیما انتخاب شد.

اف/ای ۱۸ هورنت همچنین پایه‌ای برای طراحی جنگنده بزرگتر و پیشرفته‌تر اف/ای-۱۸ئی/اف سوپر هورنت بود. سوپر هورنت در دهه ۱۹۹۰ جایگزین جنگنده زمینی آ-۶ اینترودر و در سال ۲۰۰۶ جایگزین جنگنده‌های سالخورده اف-۱۴ تام‌کت در نیروی دریایی آمریکا شد.

حداکثر سرعت اف-۱۸ در ارتفاع ۱۲۱۹۰ متری به ۱٫۸ ماخ معادل ۱۹۱۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی آن با دو موشک هوابه‌هوای کوتاه‌برد ایم-۹ حدود ۲ هزار کیلومتر و شعاع عملیاتی آن در مأموریت‌های هوا به هوا ۷۴۰ کیلومتر است. نیروی محرکه هواپیما را دو موتور توربوفن ساخت شرکت جنرال الکتریک تأمین می‌کنند. حداکثر ظرفیت حمل مهمات اف-۱۸ هم ۶۲۱۵ کیلوگرم است که می‌تواند شامل انواع موشک‌ها، راکت‌ها و بمب‌ها یا مخزن سوخت اضافی باشد.